Mannenkoor St.Caecilia Linne bestaat dit jaar 100 jaar.
Het Mannenkoor wil een eeuw Linner Zank niet helemaal zonder klank voorbij laten gaan. Op zondag 19 september 2021 verzorgt Mannenkoor St.Caecilia Linne een openlucht concert op de kiosk op de Markt in Linne. Het koor zal dan een aantal luchtige nummers ten gehore brengen. Ook de Linner Zengers, onderdeel van het mannenkoor, zullen van zich laten horen. Een gevarieerd programma dat zeker niet zal vervelen.
De installatie waar Van Nieuwpoort Bouwgrondstoffen Nederlandse steenslag produceert bevindt zich op de zogenaamde “Bouwstoffen Boulevard” van de gemeenten Maasgouw. De directe ligging aan de snelwegen (A2 en A73) en twee vaarwegen (De Maas en Kanaal Wessem-Nederweert) is uniek. Leveringen in Nederland, België en Duitsland zijn dan ook mogelijk. Brekerij grind van diverse projecten langs de Maas wordt per schip of bak aangeleverd en in de installatie gebroken, gewassen en gesorteerd. Alle gangbare steenslag fracties zijn leverbaar.
Rond de Molenplas grazen konikpaarden en gallowayrunderen. Zij houden het gebied mooi open zorgen voor een afwisselend landschap met gevarieerde begroeiing. Door een beetje grazen hier en een beetje mest achterlaten daar, beïnvloeden ze natuurontwikkeling.
het Maasbrachter havengebied, een van de grootste binnenvaarthavens van Nederland. Deze haven biedt naast de sfeervolle boulevard met ligplaatsen voor vrachtschepen, ook allerlei faciliteiten, zoals scheepsreparatie en nieuwbouw.
Op 31 december 1949 was het gebouw, met uitzondering van de toren, hersteld en kon de kerk in gebruik worden genomen. Peutz had zich bij de herbouw deels laten leiden door de oude situatie en gebruik maakte van de restanten. Het restant van de oude toren werd echter gesloopt om het schip met een travee te kunnen verlengen. De toren werd vervolgens in 1950-1951 enkele meters meer naar het westen en iets hoger herbouwd, waarbij voor het onderstuk rivierstenen afkomstig van de oude toren werden gebruikt terwijl voor het bovenstuk mergel werd gebruikt. Pastoor C.H.J. Steinhart (1892-1957) vierde in 1943 zijn zilveren priesterjubileum. Hij kreeg als geschenk van de parochianen een Heilig Hartbeeld aangeboden, dat werd gemaakt door beeldhouwer Victor Sprenkels. Het beeld is geplaatst in een plantsoen tegenover de Sint-Medarduskerk.
In 1631 zou er in deze buurt al een kapel hebben gestaan die door de bewoners van het nabijgelegen Kasteel Walburg voor de kerkgang zou zijn gebruikt. In 1719 wisselde de eigenaar en kwam er een protestantse familie op het kasteel. In 1896 werd de kapel gesloopt en een nieuwe kapel gebouwd in neogotische stijl, ontworpen door architect Van der Schuit uit het atelier Cuypers te Roermond de kapel werd gebouwd door de Roermondse aannemer Clappers. Op 26 juli 1896 (feestdag van St. Anna) volgde de inzegening van het nieuwe gebouw. Van de oude kapel werden 10.000 stenen gebruikt in de fundering. Het betreft een rechthoekig bakstenen gebouw met driezijdige afsluiting. Boven het koor bevindt zich een dakruiter met zeer hoge spits. Boven de ingang bevindt zich een nis met een Sint-Annabeeld en de tekst: De weldoeners hebben met milde vrijgevigheid blijde deze kapel gebouwd ter ere van St. Anna. Het witte interieur toont originele neogotische meubelen en gepolychromeerde heiligenbeelden in dezelfde stijl.
De Koningssteen was een van de eerste natuurgebieden die langs de Maas gemaakt zijn. Omdat het al langer een natuurgebied is, is de ontwikkeling ook al verder gevorderd dan op andere plekken. De begroeiing van de struiken en bomen is bepaald door de Galloway runderen en Konik paarden die het gebied jaarrond begrazen. Hierdoor is een gedeelte van het gebied ingevuld met een halfopen landschap met Sleedoor, Meidoorn en Rozen. Allemaal planten met stekels die door het vee niet gegeten worden. Het biedt een prima gebied voor vele zang- en watervogels.
In 1701 werd de kapel door Maria Moers (of Moors) gesticht. Wekelijks werden er missen opgedragen vanuit de parochie Maasbracht en pas in 1933 kwam er een eigen kerk, de Heilig Hart van Jezuskerk.
De bakstenen kapel heeft drie traveeën met een driezijdige koorsluiting en wordt gedekt door een zadeldak met leien. Midden op de nok van het dak is een dakruiter met klokje geplaatst. De kapel is 7,5 meter lang, 4,65 meter breed en 5,6 meter hoog met inbegrip van de dakruiter. Op de scheiding van de traveeën en op de hoeken van de koorsluiting zijn steunberen geplaatst. In de tweede en derde travee is er elk een segmentboogvormig venster geplaatst dat afgesloten wordt met traliehek. De frontgevel is een tuitgevel met op de top een metalen kruis en onder de deklijst zijn er vlechtingen aangebracht. Midden in de frontgevel is een rond venster aangebracht en daarboven bevindt zich een nis met daarin een Mariabeeldje. Onder in de frontgevel bevindt zich de segmentboogvormige toegang van de kapel.
Het huidige Stevensweert ontstond in de vroege middeleeuwen op een eiland in de Maas. Het oorspronkelijke dorp werd in 1633 door de Spaanse veldheer Francisco de Moncada tot vestingstad omgebouwd. Om het plaatsje werd een aarden vestingwal met zeven bastions en vijf ravelijnen aangelegd.
Natuurmeer Boschmolenplas, een prachtige natuurrijke omgeving van het uitgestrekte Maasplassengebied
De visvijver is gelegen op de hoek van de Sintelstraat, Julianalaan en Parklaan in Maasbracht. Er werd na jaren weer volop geschaatst op deze in 2019 nieuw aangelegde vijver.
Een markant beeld dat het samenspel van scheepvaart, industrie en landbouw voorstelt. Dit beeld ontworpen door de Kesselse beeldende kunstenaar Wim Rijvers is het grootste kunstwerk ter wereld is dat in één keer uit aluminium gegoten werd. Met een snelheid van vijf kilogram per seconde! Voor het 16 meter hoge baken met pilaren werd maar liefst 3 ton aluminium gebruikt. Het beeld werd in 1970 onthuld door prinses Margriet, ter gelegenheid van de opening van de naar haar zoon Maurits vernoemde lighaven.
Het eerste veerpont “Wessem – Maasbracht” werd door Rijkswaterstaat op 31 december 1844 in gebruik gesteld. Het eerste veerpont had de volgende afmetingen: 14 meter lang, 2.70 meter breed en een diepgang van 0.80 meter. Het veerpont kon belast worden met 70 personen of 14 paarden (of ander vee). De thuishaven voor de veerpont was Wessem, de veerbel stond aan Brachterzijde. Aan Brachterzijde, kon men het pontveer bereiken, middels de Veerweg, welke begon bij de R.K. St. Gertrudis-kerk.
De eerste pachter van het pontveer was de heer Martinus Bidlot afkomstig uit Wessem. In 1910 verdronk veerman R. Snijkers, waarna Lambert van Hinsberg werd aangenomen als tweede veerman. Eind 1913 pachtte Antoon Linssen, het pontveer voor ƒ 200,00 per jaar.
Daarna kenden wij nog achtereenvolgens de veermannen: Linssen, de gebroeders Stokbroeckx, de gebroeders Pierre en Sjang Snijkers.In maart 1946 pachtten Sjeng en Sjaak Stoffers en Pierre Leblanc het pontveer “Wessem – Maasbracht”. Zij werden daarbij geassisteerd door Henk Stoffers, Ton Valkenburg en Joep Dirckx. Het laatst gebouwde veerpont (bouwjaar 1948) had een capaciteit van 40 ton en kon per keer 12 personenauto’s overzetten. Per uur werden (1966) zo’n 150 auto’s overgezet, dus per dag 1500 tot 1800 auto’s.
De tarieven bedroegen in 1966: voetgangers: ƒ 0,03, wielrijders: ƒ 0,05 en auto’s incl. chauffeur: ƒ 0,23 (iedere inzittende extra 3 cent). Vanaf 1 uur na zonsondergang moest echter 10 cent extra betaald worden. De veerpont zelf was van een eenvoudig type, met een stalen dek, waarop eiken balken waren aangebracht. ’s Nachts lag het veerpont aan Brachterzijde, alwaar de veerman-van-dienst in een keet kon rusten. Dit geschiedde vanwege het feit, dat het meeste verkeer ’s nachts van Maasbracht naar Wessem plaats vond.
Ontleend aan “Onze veerponten door: Drs. E.W.J. Ficken”
In de gemeente Linne ligt tussen de Ossenbergweg en de loop van de Vlootbeek een natuurlijke verhoging aan de rand van het uiterwaarden land van de rivier de Maas. Rond 1890 werd daar, voor die tijd een lux en fraai, woonhuis gebouwd en een park met vijver aangelegd: VILLA BETHULA zoals men toen de naam schreef.
Op de zwart-wit foto uit 1918 is de achterzijde van dit fraaie woonhuis te zien. In de 2e Wereldoorlog raakte dit fraaie woonhuis zwaar beschadigt en werd het onbewoonbaar. Rond de zeventiger jaren van de 20ste eeuw werd door de eigenaar besloten tot gehele sloop in verband met instortings-gevaar. Resten van het sloopwerk zijn in de afgelopen jaren overwoekerd door de natuur en het park raakte verwilderd. Intussen is het gebied weer open voor het publiek en loopt en een wandelroute doorheen langs de Vlootbeek en de verwilderde natuur.
In Midden-Limburg is de Maas gestuwd. Er komen drie stuwen voor en wel ter hoogte van Linne, Roermond en Belfeld. Het hoogteverschil tussen de verschillende stuwpeilen varieert van 3 tot 4 m. Voor vissen die tijdens de trek stroomopwaarts trekken vormen deze een enorme barrière. Daarom zijn inmiddels bij alle drie de stuwen vistrappen aangelegd. Bij de op de foto afgebeelde vistrap in Linne wordt het hoogteverschil van ruim drie meter verdeeld over 17 treden van ca 20 cm . Uit onderzoek blijkt dat deze vistrap goed functioneert. Meer dan 20 vissoorten weten langs deze weg stroomopwaarts te zwemmen
Vanwege hevige regenval in Noord-Frankrijk, in de Ardennen en lokaal in Nederland is de Maas flink gestegen. De verwachting is dat op dinsdag 4 februari de waterverplaatsing tot iets boven de 1500 m3/s uitkomt. Dit betekent onder andere dat er preventief inspectierondes worden gelopen en enkele pompen worden geplaatst.
De Molenplas is een bijzondere Maasplas in het Maasplassengebied. De plas is ontstaan uit de laatste traditionele grindwinning. Natuurmonumenten, provincie en gemeente hebben afspraken gemaakt over de inrichting en het beheer.
De natuur heeft zich hier snel ontwikkeld. Vogels als de Visdief en de Kleine Plevier zijn gesignaleerd in het gebied. Ook leven er bevers. Bijzondere planten als de Rode Ogentroost en de Gewone Agrimonie bloeien aan de plas. De Gallowayrunderen en Konikpaarden zorgen door hun graasgedrag dat er een gevarieerde natuur is ontstaan.
Tussen Maasbracht en Osen ligt het 82 hectare grote natuurgebied Molengreend en de omgeving van de Overlaat van Linne en de westzijde van de Gerelingsplas bij Osen Deze terreinen worden gekenmerkt door karakteristieke riviernatuur, waarbij vooral de bloemenrijkdom in de zomeren de watervogels in de winter opvallen.De oevers van de Molengreend worden door galloway runderen begraasd. Juist hier komen prachtige bloemrijke vegetaties voor. Op een der eilandje bevindt zich in het voorjaar een kleine broedkolonie aalscholvers. In juni en juli wordt de plas door ruiende ganzen benut. In de wintermaanden wordt ook deze plas door grote aantallen eenden gebruikt om vorstvrij te overwinteren.
De Brigade Piron of officieel Belgische 1e Infanteriebrigade werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Verenigd Koninkrijk opgericht en stond onder bevel van Jean-Baptiste Piron die op zijn beurt onder het commando stond van de Britse 6e Luchtlandingsdivisie van het Canadese 1e Leger. Vanaf 28 augustus 1944 viel de brigade onder de Britse 49ste Divisie van het Britse 2e Leger.
De brigade bestond uit ruim 2200 gevluchte Belgische en Luxemburgse militairen. De eenheid werd opgeleid in Tenby (Wales). Ze nam niet deel aan de landing in Normandië maar landde op 7 augustus1944 in Arromanches en Courseulles-sur-Mer, en bevrijdde op 21 augustus Cabourg, op 22 augustus Deauville, op 24 augustus Trouville-sur-Mer en op 25 augustus Honfleur.
Nadien nam de brigade deel aan de bevrijding van België. Vervolgens nam de eenheid deel aan de veldtocht in Nederland, startend met de bevrijding van Thorn, Walcheren en de Betuwe.
Het regiment 5 e Linie ( de opvolger van de brigade Piron ) heeft een bijzondere band met Thorn.
De herdenking van de bevrijding van Thorn door de brigade Piron ligt vast in de traditie van Thorn en zal daar altijd mee verbonden zijn.
In vestingstad Stevensweert werden op zaterdag 29 juni 2019 de kunstwerken Veldpoort en Maaspoort onthuld. De kunstwerken vormen de nieuwe markante toegangspoorten tot Stevensweert en verwijzen naar het roemruchte verleden van de stad die de Spanjaarden in 1633 bouwden. De kunstzinnige stadspoorten verwelkomen inwoners en bezoekers en vormen als vanouds de entree naar de oude kern van Stevensweert.
De aanleg van de vesting Stevensweert door de Spanjaarden is een direct gevolg van de inname van Maastricht in 1632 door het staatsleger. De Spanjaarden werden uit Maastricht verdreven en lieten hun oog vallen op het eiland in de Maas: Stevensweert. Bij de aanleg van de vesting werden twee poorten gerealiseerd: de Maaspoort en de Veldpoort.
De Maaspoort was de belangrijkste poort. Via deze poort werden goederen aangevoerd. Ook was de Maaspoort de doortocht voor soldaten en passanten. De Veldpoort was de verbindingspoort die samen met het veld gebruikt werd door de boeren. In het ontwerp van de kunstwerken wordt subtiel naar deze geschiedenis verwezen.
De ‘Lock Force’ leverde op het eiland Osen een onafgebroken strijd in de periode december 1944 – februari 1945. Aan de oostzijde van de sluis, op het z.g.”eiland” Osen waren eind januari 1945 bovendien andere Britse fronteenheden actief. De geallieerde verliezen bedroegen ca.24 doden, 30 gewonden en 12 vermisten.
In het midden van de Havenboulevard ligt de Passantenhaven met meer dan 20 luxe ligplaatsen voor passanten, voorzien van stroom, water, toiletten en douche. U komt aan wal en begeeft zich onmiddellijk tussen een scala aan terrassen van diverse restaurants, cafe’s en ijssalon. Op korte loopafstand kunt u het Maas Binnenvaartmuseum, de Tjalk “Nooit-Volmaakt”, de drielingsluizen van Maasbracht en de Leonardusmolen bezoeken.
Het Julianakanaal begint ten noorden van Maastricht als aftakking van de Maas en eindigt bij Maasbracht, waar het water weer terug de Maas instroomt. De planning voor het graven van het Julianakanaal waren er al in 1908. Toch duurde het nog tot 1921 voor deze plannen werden goedgekeurd. In 1925 begon de aanleg en in 1935 werd het kanaal geopend. Lengte: 36 km Breedte: 60 m Diepte: -5,00 tot -4,00 KP
De hoeve Hagenbroek, oorspronkelijke naam ‘Aen ghen Broeck’, was in 1529 leengoed van de Thornse abdis. Later werd er Huize Agenbroek gebouwd zoals te zien op de afbeelding beneden uit 1915. Het oude gebouw was een rechthoekig herenhuis met een bovenverdieping in groot rechthoekig vakwerk uit 1721, gebouwd door Jan Adams Lemmen wijnkoopman uit Maastricht.
Begin 18e eeuw is het eigendom van de baron von Bonnig Hausen. In 1745 raakte het landgoed in bezit van de burgemeester C.L. van Scherpenzeel uit Maaseik. Door een erfenis kwam het later weer toe aan de heer Jan Jacob Thomas Rubens, burgemeester van Thorn, Wessem, Ittervoort en Neeritter, gedeputeerde van de Staten van Limburg. Diens kleindochter huwde met ridder Van Rappard.
Tijdens de WO-2 liep het gebouw ernstige schade op en werd het na de oorlog verbouwd, zoals weergegeven op de bovenstaande foto. Het huidige gebouw werd tot begin 2018 bewoond door de zusters dominicanessen van Betanie die het nu Mariarust noemen. Het is gelegen in een mooi natuurgebied, dat wordt gemarkeerd door een oude steilrand van de Maasbedding.
Het monumentale gebouw is door de zusters verhuurd aan een zorgboerderij.
Reactie Ralph:
Het was een bewuste keuze van de zusters om dit prachtige pand te verhuren aan een zorgboerderij om zo geheel in lijn met het sociale gedachtengoed achter een klooster een liefdevolle haven te kunnen zijn voor mensen die een plaats met rust en healing hard kunnen gebruiken en die plaats elders niet kunnen vinden. De kapel blijft volgens afspraak met de zusters voor iedereen toegankelijk en onderhouden door de bewoners van het klooster uit respect naar het oorspronkelijke Maria Rust en dankbaarheid naar de zusters.
In Duitsland Flutgraben geheten, stroomt door de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen en de Nederlandse provincie Limburg. De beek ontspringt in de gemeente Heinsberg, kruist de Duits-Nederlandse grens bij Karken tussen Voorst en Posterholt en mondt bij Linne uit in de Maas. De lengte op Nederlands gebied is ongeveer 17,5 km.
Het gebied van de beek is in het beheer van het Waterschap Roer en Overmaas.
De Vlootbeek had van oorsprong een natuurlijke waterloop, tussen 1650 en 1653 werd het deel achter Kasteel Montfort gegraven om de omgeving van dit kasteel te ontwateren. De Vlootbeek is door het historische ontginningspatroon van grote cultuurhistorische waarde.
“Gezien de uitzonderlijke droge zomer van 2018, staat het laatste gedeelte van de Vlootbeek lopend door het grondgebied van Maasgouw, nagenoeg droog”.
In de bossen bij de Vlootbeek kunt u een ree of wild zwijn aantreffen. Ook vele vogels, waaronder spechten en nachtegalen, leven in het gebied. Verder komen er kikkers, padden, salamanders en zes soorten sprinkhanen voor, waarvan de gouden sprinkhaan het meest bijzonder is. Erg bijzonder is het voorkomen van het pimpernelblauwtje: deze vlinder is nergens anders in Nederland te vinden.
Het Vlootbeek dal zelf is historisch gezien ook erg interessant. Opgravingen hebben aangetoond dat er ongeveer 9000-10000 jaar geleden hier mensen op jacht gingen en hun voedsel verzamelden uit de natuur. Ook is er een groter basiskamp ontdekt waar men meer permanent verbleef en van waaruit men op jacht en voedseltochten ging.
De Vlootbeek mondt in Linne uit in de Maas.
Logo
Het blauwe gedeelte vertegenwoordigt het water, het verbindende element in deze gemeente. Het water van de Maas, de havens, de plassen en de beken. De grillige vorm geeft het bruisend karakter weer en symboliseert het in- en uitstromen van de scheepvaart, het verkeer van mensen die komen en gaan. De gouden driehoeken symboliseren de oevers, de wuivende rietkragen en de bebouwing. Bovendien verwijzen de punten naar de 3 voormalige gemeenten (Heel, Maasbracht en Thorn). Het uitgespaarde driehoekje staat symbool voor scheepvaart en toerisme.
Wapen en vlag
Het zwaard verwijst naar de wereldlijke machthebbers (Graafschap Horn – Hertogdom Gelre) die ooit de gemeente Maasgouw bestuurd hebben.
De abdissenstaf verwijst naar het vorstendom Thorn, dat ruim 800 jaar een zeer belangrijke rol heeft gespeeld in het gebied van de huidige gemeente. De golvende baan verbeeldt de Maas als verbindend element binnen de gemeente Maasgouw.
Vanuit de bediencentrale Maasbracht begeleidt Rijkswaterstaat de scheepvaart op de Maas vanaf de Belgische grens tot aan Venlo. De bediencentrale treedt op als coördinatiepunt bij ongevallen, calamiteiten en waterverontreinigingen. Sinds 2014 worden de sluizen op de Maasroute bediend vanuit de centrale in Maasbracht.
De Regiocentrale Zuid is de centrale bedieningsunit voor alle bruggen, sluizen en stuwen op het traject Maastricht-Belfeld. Door negen objecten vanuit de nieuwe centrale te bedienen, maakt Rijkswaterstaat zijn dienstverlening duidelijker en flexibeler. De bediening van de objecten geschiedt op afstand vanuit de Regiocentrale. Dit verbetert de bereikbaarheid en de beschikbaarheid van Rijkswaterstaat, maakt just-in-time vervoer mogelijk en zorgt voor een vlottere afwikkeling van het scheepvaartverkeer.
Rijkswaterstaat kan gebruikers uit de beroeps- en recreatievaart vanuit de centrale efficiënter bedienen, eenduidiger informeren en vlotter begeleiden. Een uitgekiend en adequaat cameratoezichtsysteem waarborgt de veiligheid. In de sluiswachtershuisjes blijft een noodvoorziening voor lokale bediening aanwezig. Daarnaast werkt Rijkswaterstaat aan een systeem waarbij recreatie en vrachtverkeer op het water naar verschillende kolken wordt geleid.
De verbouwing van het gemeentehuis is klaar. Na een verbouwingsperiode van een goed jaar is het gemeentehuis aan de Markt vanaf 31 juli weer open voor publiek. Met name de binnenkant van het gemeentehuis is helemaal veranderd. Het gemeentehuis is voor alle bezoekers goed toegankelijk. Bij binnenkomst geen trapjes meer, maar een klantvriendelijk en open publieksplein. In de publieksruimte zijn de balies van Burgerzaken en Vergunningen. Ook de raadszaal verhuist van het voormalige gemeentehuis in Heel naar het gemeentehuis in Maasbracht. Dit heeft als bijkomend voordeel dat deze ruimte, buiten de raadsvergaderingen, ook voor andere gelegenheden gebuikt kan worden. Bijvoorbeeld als trouwlocatie of voor bijeenkomsten. De eerste raadsvergadering in de nieuwe Raadszaal zal plaatsvinden in september.
