Links van de wiek Chr. van Bussel.
In 1834 kreeg Everard van de Boel, pannenbakker in Thorn vergunning voor de bouw van een molen op De Greef. In 1853 kreeg de molen een nieuwe plaats op Den Toom. In 1876 werd de molen verplaatst naar de plek waar de romp nu nog staat. In 1887 werden Lambert van de Boel en de consorten Frans Jan, Gertruda Johanna, Sibilla, de echtgenote van Jacques Gielen, en de molenaar Antoon eigenaren van de molen. In 1909 werd een machinekamer bij de molen gebouwd, waarvan de lange motorriem naar een bergkazemat liep. De motor, vermoedelijk een zuiggasmotor, is tot in de jaren twintig in bedrijf gebleven. Daarna werd uitsluitend met de wind gemalen.
De windmolen had in 1930 een koppel 17-er blauwe Duitse stenen en twee koppels 17-er kunststenen, die beide door de molenmaker Sjang Hendrickx uit Beegden van een regulateur waren voorzien. In 1938 werd de windmolen toegewezen aan Antoon of Antonius Everardus Hubertus van de Boel, getrouwd met Ida Maria Houtackers, molenaar en graanhandelaar in Thorn. Antoon en zijn broer Theo kwamen omstreeks 1939 werd de wieken van de molen vervangen door stroomlijnwieken van Van Bussel.
Wonder boven wonder doorstond de molen de bevrijding onbeschadigd. In 1946 werd de kap van de molen nog vernieuwd.De molen had een koppel zeventiender blauwe stenen en twee koppel kunststenen. Door de bouw van huizen nam de windbelemmering sterk toe. Om die reden stichtten de molenaars Van de Boel een motormaalderij, waarna de molen in 1952 werd gesloopt en onttakeld. As en roeden gingen naar De Graauwe Beer in Beesel, terwijl de staart naar het Belgische Kinrooi verhuisde. In 1955 kocht kunstschilder Fr. van de Berg de molen en richtte die in tot atelier en bouwde er een woning aan vast. In 1963 kreeg het geheel een café-bestemming, terwijl de molen nu een woonhuis is.